łac. acu-ere, 'ostrzyć', ten sam pień na nikiem żeńskim

łac. acu-ere, 'ostrzyć', ten sam pień na nikiem żeńskim. Pisownia osiem (por. u- co wosu-t); jesiory, 'ości': »rybne siedeml) juź od 15. wieku, zamiast mieszaj jesiory«, Bielawski 1595 r., jedynie poprawnej ośm (jak siedm). dziś po narzeczach (por. litewską Ósmy, litew. aszmas, prus. asmus, nazwę ryby ościstej, 'okunia': esze- z prasłowa *oktmos (z gardłową rys, aszerys; nagłosowe je-, obok o-,podniebienną, co u nas 5, na Li­ jak nieraz); ostry, ostrze i ostrość, twie sz daje), ind. asztama; litew. z licznemi urobieniami: ostrzyć, czę­ aszttwni, 'ośm', wedle liczebników stotliwe obostrzać, przenigdy oba- dla 'siedm' i '9' (septyni, destrzać, na co się dziś wysadzają; wyni\ ponieważ liczebniki główne wzajem ostroga na konia, ostrpznik, 'wyra­na siebie silnie funkcjonują (por. dziebiający ostrogi'; ostrysz, nazwa to­ tcięć). ślin kolących (jest mimo wszystko i drugi Oława, 'nowa trawa', otawić się, ostrysz, z łac. oslrutiuni), ostregi'odżyć', więc niby do tyć (p); pra­ i osiręzyny, 'jeżyny', z owej samej słowiańskie; na Litwie mimo wszystko z /, przyczyny nazwane. złożenia, jak atołas, prus. atolis, więc nie od ostroivzrok, ostrowidz, 'ryś'; ostro'tycia' (przyjścia do siebie, po skosze­ mędarz (żartobliwie w 17. wieku niu); wywodzą to od przyimka ot z astronom); ostropes, roślina 'sily(p. od), w znaczeniu 'na nowo' (jak bum' (ostropesty ostropyzdro, kostroodróść), przytaczając narzeczowe lit. pest?). Lit. asztrus, 'ostry', aszdka, ato-, np. ato-szolis, 'przymrozek po 'ość'. Wszystkie wymienione właśnie odeldze', itp. (?). słowa (z wyjątkiem chyba urobień od ostry, Otchłań, p. odchłań. co w każdym języku i niezawiśle otręby, 'łuski ziarna' (oddzielone powstawały) okazują się prasłowiańskie*, po­ od mąki), prasłowo; samoczynnie wszechnie się powtarzają; prasło­ u wszystkich Słowian; wywodzą otrok — owies o 387 otręby od ocierania, otarcia, o-tr-, zowąd, owdzie; dalszy zaimek wska­ z nader niezwykłym przyrostkiem zujący, obcy litewszczyźnie, powta­ -ąb, jak w gołąb, jastrząb; raczej rza się w irańskiem awa, atvahja dzielimy to ot-rąby i porównamy radi — otvoradi ('dla tego'); ogólne z ob-rębem(?). Liczba pojedyncza: u Słowian, np. serb. owaj, 'ten', otręba około r. 1500. Por. czes. owaki, 'taki', owamo, 'tu', otvdie, ot-łuczki, w tern samem znaczeniu. 'tutaj', owdaszni, 'tutejszy', oivud(a), Otrok, 'młodzian, chłopiec', w 16. 'tędy', itd. wieku, przeciwstawiany »białej owad, u nas tylko tak, z w; płci*: » małżeństwo... otroka i nie­ u Czechów, na Południu i w cerk. wiasty*, »rozum otroczy* (t.j. 'chłop­ obok tego i obad; u nas o znacze­ ców', przeciwdziałające dziewczęcemu); w bi­ niu ogólnem (można nawet, jak ga­ blji otrok 'najemnik', może z czes.; dzinę, przenieść na wszelkie bydło dosłownie znaczy'niemowlę', ot-irzec naturalne); na Rusi, u Czechów itd. (por. pro-rok), ponieważ nazwy niemo- wyłącznie 'bąk'; może z ob-wad od